ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΩΚΕΑΝΙΑΣ

Αυστραλία:



Πληθυσμος:22.507.617 (2014)
Έκταση:7.686.850 τ.χλμ
Πρωτεύουσα:Καμπέρα

Η Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας είναι η έκτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο (γεωγραφικά) και η μεγαλύτερη στην Αυστραλασία και στην Ωκεανία. Στα νοτιοανατολικά της βρίσκεται η Νέα Ζηλανδία, στα βόρειά της η Ινδονησία, η Παπούα-Νέα Γουινέα και το Ανατολικό Τιμόρ. Το όνομα Αυστραλία προέρχεται από τη λατινική φράση terra australis incognita ("άγνωστη νότια γη"). Η έκτασή της είναι 7.686.850 τ.χλμ και ο πληθυσμός της είναι 23.000.000 (εκτίμηση 2013) (19.872.600 στην απογραφή του 2003). Πρωτεύουσα είναι η Καμπέρα, με 280.000 κατοίκους. Αποτελείται από την αυστραλιανή ήπειρο, την Τασμανία και πολυάριθμα νησιά.
Για τουλάχιστον 40.000 χρόνια πριν από τον ευρωπαϊκό αποικισμό στα τέλη του 18ου αιώνα, η Αυστραλία κατοικούνταν από ιθαγενείς Αυστραλούς, οι οποίοι ανήκουν σε μια ή περισσότερες από τις περίπου 250 γλωσσικές ομάδες. Ο πληθυσμός αυξήθηκε σταθερά κατά τα επόμενα χρόνια, η ήπειρος εξερευνήθηκε και επιπλέον πέντε αυτοδιοικούμενες υπερπόντιες βρετανικές αποικίες ιδρύθηκαν. Αυτές οι εξ αποικίες ενώθηκαν το 1901.
Οι κάτοικοι της Αυστραλίας ομιλούν την αγγλική γλώσσα ενώ συνυπάρχουν και οι γλώσσες των ιθαγενών που μοιάζουν μεταξύ τους και διαιρούνται σε δυο μεγάλες ομάδες, την ομάδα του νότου και την ομάδα του βορρά. Νόμισμα της χώρας είναι το δολάριο Αυστραλίας.


Παπούα Νέα Γουινέα:




Πληθυσμός:5.172.033
Έκταση:462.840 τ.χλμ
Πρωτεύουσα:Πορτ Μορέσμπι

Η Παπούα Νέα Γουινέα (γράφεται και Παπούα-Νέα Γουινέα), επίσημα: Ανεξάρτητο Κράτος της Παπουασίας-Νέας Γουινέας) είναι νησιωτικό κράτος στην Ωκεανία, που βρίσκεται βόρεια της Αυστραλίας και περιλαμβάνει το ανατολικό άκρο της νήσου της Νέας Γουινέας και μερικά συμπλέγματα νησιών. Πρωτεύουσα είναι το Πορτ Μόρεσμπι. Αποτελεί ανεξάρτητο κράτος από το 1975.Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι από τις πλέον αγροτικές περιοχές στον κόσμο, καθώς μόνο το 18% του συνολικού πληθυσμού ζουν στις πόλεις.Η χώρα επίσης αποτελεί μία από τις πλέον ανεξερεύνητες στον κόσμο, τόσο πολιτιστικά όσο και γεωγραφικά. Πιστεύεται ότι στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν πολλά άγνωστα ακόμα είδη χλωρίδας και πανίδας.

Μετά την ανεξαρτησία μέγα ζήτημα για τη χώρα έγινε το αυτονομιστικό κίνημα στο Μπουγκαινβίλ και ο εμφύλιος πόλεμος που αναζωπυρώθηκε (το πρώτο κίνημα ήταν το 1975-76), με απολογισμό περισσότερους από 2.000 νεκρούς την περίοδο από το 1988 ως το 1997. Το 2005, χρονιά που πέθανε από ελονοσία ο ηγέτης των ανταρτών στο νησί, Φράνσις Όνα, διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη αυτόνομης κυβέρνησης και πρόεδρος εξελέγη ο Τζόζεφ Καμπούι. Ο τελευταίος απεβίωσε από καρδιακή προσβολή το 2008 και τον διαδέχθηκε ο Τζον Ταμπινάμαν

Το 1884 οι νοτιοανατολικές περιοχές της Νέας Γουινέας καταλαμβάνονται από τους Βρετανούς ενώ οι νοτιοδυτικές από τους Γερμανούς. Η Ολλανδία έθεσε υπό τον έλεγχό της το 1898 μεγάλο μέρος της Νέας Γουινέας (ο καθορισμός των συνόρων είχε γίνει ήδη από το 1855). Το 1904 η Αυστραλία αναλαμβάνει τον έλεγχο του βρετανικού τομέα και το 1906 η αποικία έγινε μέλος της Κοινοπολιτείας της Αυστραλίας, λαμβάνοντας την ονομασία Γη της Παπουασίας. Ο στόλος της Αυστραλίας έφτασε στο γερμανικό τομέα το 1914 και επέβαλε παράδοση άνευ όρων. Το 1920, η Κοινωνία των Εθνών ανέθεσε στην Αυστραλία την εντολή διοίκησης της άλλοτε γερμανικής Νέας Γουινέας και του αρχιπελάγους Βίσμαρκ. Από το 1942 έως το 1945 η περιοχή τελεί υπό Ιαπωνικη κατοχή . Το 1946 τα Ηνωμένα Έθνη έδωσαν εντολή διοίκησης της βόρειας Νέας Γουινέας και του αρχιπελάγους Βίσμαρκ στην Αυστραλία. Το καθεστώς του δυτικού τμήματος του νησιού παρέμεινε υπό αμφισβήτηση. Η Ινδονησία διεκδίκησε και έλαβε εντολή από τον ΟΗΕ (1963) για διοίκηση στο Δυτικό Ιριάν, το οποίο αποτελεί επαρχία της. Στο ανατολικό τμήμα ο έλεγχος δόθηκε στην Αυστραλία, η οποία παραχώρησε καθεστώς αυτοκυβέρνησης, το 1973.


Νέα Ζηλανδία:

 


Πληθυσμός:4.108.037
Έκταση:268.680 τ.χλμ
Πρωτεύουσα:Ουέλινγκτον


Η Νέα Ζηλανδία είναι μία από τις πιο πρόσφατα αποικισμένες μεγάλες περιοχές γης. Πολυνήσιοι άποικοι κατέφθασαν με τα γουάκα (κανό) τους περίπου 800 με 600 χρόνια πριν και εγκατέστησαν τον ιθαγενή πολιτισμό Μαορί. Ο αποικισμός στα Νησιά Τσάταμ στα νοτιοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας δημιούργησε τους Μοριορί αλλά δεν έχει ακόμα εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με το αν μετακινήθηκαν εκεί από την Νέα Ζηλανδία ή από κάπου αλλού στην Πολυνησία. Το μεγαλύτερο μέρος της Νέας Ζηλανδίας ήταν μοιρασμένο σε φυλετικές περιοχές που λέγονταν rohe και οι πηγές εντός τους ελέγχονταν από μια iwi ("φυλή"). Συνήθως δυο iwi δεν υπερκάλυπταν μια rohe. Οι Μαορί προσάρμοσαν τη διατροφή τους στις τοπικές θαλάσσιες πηγές, χλωρίδα και πανίδα, κυνηγώντας το γιγάντιο μόα που δεν πετούσε (και το οποίο σύντομα εξαφανίστηκε) και τρώγοντας τον Πολυνήσιο αρουραίο και kumara (γλυκοπατάτα), που εισήγαγαν στη χώρα.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που είναι γνωστοί πως έφτασαν στη Νέα Ζηλανδία οδηγήθηκαν από τον Άμπελ Γιανσζόον Τάσμαν, που έπλευσε στη δυτική ακτή των Βόρειων και Νότιων νησιών το 1642. Την ονόμασε Στάτεν Λάντ (Staten Landt), πιστεύοντας πως ήταν μέρος της γης που είχε ανακαλύψει ο Γιάκομπ Λε Μερ το 1616 έξω από την ακτή της Χιλής. Η Στάτεν Λάντ εμφανίστηκε στους πρώτους χάρτες της Νέας Ζηλανδίας του Τάσμαν, αλλά άλλαξε σε Νόβα Ζεελάντια (Nova Zeelandia) από Ολλανδούς χαρτογράφους, από το όνομα της Ολλανδικής επαρχίας Ζέελαντ, λίγο μετά την απόδειξη του Χέντρικ Μπράουερ πως η Νότιο Αμερικάνικη γη ήταν νησί το 1643. Το Λατινικό Νόβα Ζεελάντια έγινε στα Ολλανδικά Nieuw Zeeland. Ο Καπετάνιος Τζέιμς Κουκ ακολούθως αποκάλεσε το αρχιπέλαγος New Zealand, αν και τα ονόματα που επέλεξε για τα Βόρεια και Νότια νησιά απορρίφθηκαν (Aehei No Mouwe και Tovy Poenammu αντίστοιχα) και τα τρία βασικά νησιά έγιναν γνωστά ως Βόρειο, Μέσο και Νότιο, ενώ το Μέσο Νησί αποκλήθηκε αργότερα Νότιο Νησί. Ο Κουκ άρχισε εκτεταμένες έρευνες στα νησιά το 1769, οδηγώντας σε Ευρωπαϊκές φαλαινοθηρικές εκστρατείες και τελικά σε σημαντικό Ευρωπαϊκό εποικισμό. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1780, οι Μαορί είχαν συναντήσεις με Ευρωπαίους φωκοθήρες και φαλαινοθήρες. Η απόκτηση μουσκέτων από τις iwi αυτές που ήταν σε στενή επαφή με τους Ευρωπαίους αποσταθεροποίησαν την υπάρχουσα ισορροπία δύναμης μεταξύ των φυλών Μαορί και υπήρξε μια παροδική αλλά έντονη περίοδο αιματηρού δια-φυλετικού πολέμου, γνωστού ως Πόλεμοι Μουσκέτων, που τερματίστηκε μόνο όταν όλες οι iwi οπλίστηκαν ανάλογα.
Το ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των Μαορί από Ευρωπαίους, πιέσεις από την Church Missionary Society και το Γαλλικό ενδιαφέρον στην περιοχή οδήγησαν τους Βρετανούς να προσαρτήσουν τη Νέα Ζηλανδία με Βασιλική Προκήρυξη τον Ιανουάριο του 1840. Για να νομιμοποιηθεί η Βρετανική προσάρτηση είχε αποσταλεί το 1839 ο Βοηθός Κυβερνήτη Γουίλλιαμ Χόμπσον. Βιαστικά, μετά την άφιξή του, διαπραγματεύτηκε την Συνθήκη Γουαϊτάνγκι με τις βόρειες iwi. Η Συνθήκη υπογράφηκε τον Φεβρουάριο και τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να θεωρείται ως το ιδρυτικό ντοκουμέντο της Νέας Ζηλανδίας. Η Μαορί μετάφραση της συνθήκης υποσχόταν στις φυλές Μαορί "tino rangatiratanga" πως θα διατηρούνταν με αντάλλαγμα την παύση kawanatanga, που οι Αγγλικές εκδοχές μεταφράζουν ως "αρχηγία" για "εθνική κυριαρχία/αυτονομία". Το πραγματικό νόημα είναι σήμερα αντικείμενο διαφωνιών. Διαφωνίες για πωλήσεις γης και εθνική κυριαρχία προκάλεσαν τους Πολέμους γης της Νέας Ζηλανδία που έλαβαν χώρα μεταξύ του 1845 και 1872. Το 1975 η Συνθήκη της Πράξης Γουαϊτάνγκι εγκαθίδρυσαν το Δικαστήριο Γουαϊτάνγκι, στο οποίο ανατέθηκε να ακούει ισχυρισμούς για παραβιάσεις από το Στέμμα της Συνθήκης του Γουαϊτάνγκι που χρονολογούνται από το 1840. Κάποιες φυλές Μαορί και οι Μοριορί δεν υπέγραψαν ποτέ την συνθήκη.

Χάρτης της Νέας Ζηλανδίας (χωρίς τα Νησιά Μπάουντυ, τα Νησιά των Αντιπόδων και τα νησιά Κέρμαντεκ)
Πληθυσμός	Υψόμετρο
πάνω από 100.000	πάνω από 2.000 μ.
πάνω από 50.000	έως 2.000 μ.
πάνω από 10.000	έως 1.000 μ.
κάτω από 10.000	έως 500 μ.
	έως 200 μ.

Αν και η Νέα Ζηλανδία διοικούνταν αρχικά ως μέρος της Αυστραλιανής αποικίας της Νέας Νότια Ουαλίας, έγινε αποικία από μόνη της το 1841. Η πρώτη πρωτεύουσα της Νέας Ζηλανδίας ήταν η Οκιάτο ή Ολντ Ράσσελλ στον Κόλπο των Νήσων αλλά σύντομα έπειτα μεταφέρθηκε στο Ώκλαντ. Ο Ευρωπαϊκός αποικισμός προχώρησε πιο γρήγορα απ' ό,τι όλοι περίμεναν και σύντομα οι έποικοι υπερτέρησαν αριθμητικώς των Μαορί. Αυτο-κυβέρνηση παραχωρήθηκε στον πληθυσμό των εποίκων το 1852. Κάποιες πολιτικές ανησυχίες ακολούθησαν την ανακάλυψη χρυσού στο Κεντρικό Οτάγκο το 1861 για το αν το Νότιο Νησί θα σχημάτιζε ξεχωριστή αποικία. Έτσι το 1865 η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε επισήμως στην περισσότερο κεντρική πόλη Ουέλλινγκτον. Η Νέα Ζηλανδία έλαβε μέρος σε μια Συνταγματική Συνέλευση τον Μάρτιο του 1891 στο Σύδνεϋ, στη Νέα Νότια Ουαλία, μαζί με τις τότε αποικίες της Αυστραλίας. Αυτή έγινε για να θεωρηθεί το ενδεχόμενο ενός συντάγματος για την προτεινόμενη ομοσπονδία μεταξύ των - τότε - Βρετανικών Αποικιών της Αυστραλασίας. Η Νέα Ζηλανδία απώλεσε το ενδιαφέρον της για ένωση με την Αυστραλία σε μία ομοσπονδία μετά τη συνέλευση αυτή.
Η Νέα Ζηλανδία έγινε ανεξάρτητη επικράτεια στις 26 Σεπτεμβρίου 1907 με βασιλική αναγγελία. Με το Θέσπισμα του Γουεστμίνστερ το 1931 της παραχωρήθηκε πλήρης ανεξαρτησία από το Κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου. Η ανεξαρτησία ξεκίνησε με την υιοθεσία του Θεσπίσματος από το Κοινοβούλιο της Νέας Ζηλανδίας το 1947. Από τότε η Νέα Ζηλανδία είναι μια ανεξάρτητη Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στα πλαίσια της Βρετανικής κοινοπολιτείας ή Κοινοπολιτείας των Εθνών.


Νησιά Φίτζι:

Πληθυσμός:856.346
Έκταση:18.270 τ.χλμ.
Πρωτεύουσα:Σούβα

Τα Φίτζι είναι νησιωτικό κράτος με συνολική έκταση 18.270 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 944.720 (156η στον κόσμο), σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009. Περιλαμβάνει 322 νησιά, εκ των οποίων τα 106 κατοικούνται μόνιμα και 522 νησίδες. Στα δύο μεγαλύτερα νησιά, ζει το 87% του πληθυσμού. Κυριότερες νήσοι είναι η Βίτι Λέβου (Viti Levu), έκτασης 10 τ.χλμ και η Βάνα Λέβου (Vanua Levu) με έκταση μόλις 5,5 τ.χλμ. Πρωτεύουσα είναι η Σούβα που βρίσκεται στη νότια ακτή της Βίτι Λέβου. Αρχηγός κράτους της χώρας είναι ο προσωρινός πρόεδρος Επέλι Ναϊλατικάου και Πρωθυπουργός είναι ο στρατιωτικός Φρανκ Μπαϊνιμαράμα, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα, στις 5 Δεκεμβρίου του 2006.

Οι πρώτοι κάτοικοι των Φίτζι έφθασαν πολύ πριν την έλευση των Ευρωπαίων εξερευνητών το 17ο αιώνα. Σύμφωνα με κεραμικά έργα που βρέθηκαν στις πόλεις της νησιωτικής χώρας, τα Φίτζι κατοικήθηκαν πριν ή και γύρω στο 1000 π.Χ., παρά το γεγονός ότι παραμένει αβέβαιος ο χρόνος που συντελέστηκε ο εποικισμός των νησιών.Ο Ολλανδός θαλασσοπόρος Άμπελ Τάσμαν επισκέφθηκε τα Φίτζι το 1643 ενώ αναζητούσε τη Μεγάλη Νοτιότερη Ήπειρο.Ωστόσο, μόλις το 19ο αιώνα αποικίστηκαν τα Φίτζι από τους Ευρωπαίους μόνιμα.Τα νησιά περιήλθαν υπό βρετανικό έλεγχο το 1874 και οι Βρετανοί έφεραν σε αυτά Ινδούς εργάτες, που δούλευαν με συμβόλαιο . Τα νησιά έγιναν ανεξάρτητα από το Ηνωμένο Βασίλειο στις 10 Οκτωβρίου του 1970. Η δημοκρατική διακυβέρνηση διακόπηκε από δύο στρατιωτικά πραξικοπήματα, το 1987, επειδή η κυβέρνηση θεωρήθηκε ότι κυριαρχούνταν από την ινδοφιτζιανή κοινότητα. Το δεύτερο πραξικόπημα του 1987 είχε αποτέλεσμα να αντικατασταθεί το μοναρχικό καθεστώς και ο Γενικός Διοικητής από έναν Πρόεδρο με μη εκτελεστική εξουσία και η χώρα άλλαξε την επίσημη ονομασία της από Dominion of Fiji σε Republic of Fiji (Δημοκρατία των Φίτζι και Republic of the Fiji Islands το 1997). Εξαιτίας των πραξικοπημάτων χιλιάδες κάτοικοι ινδικής καταγωγής εγκατέλειψαν τη χώρα. Ως αποτέλεσμα της μείωσης του πληθυσμού, παρουσιάστηκαν οικονομικά προβλήματα. Ωστόσο, οι Μελανήσιοι εξασφάλισαν την πλειοψηφία.
Με το νέο Σύνταγμα του 1990, θεσμοθετήθηκε η κυριαρχία του πολιτικού συστήματος από τους ιθαγενείς Φιτζιανούς. Στο επιβληθέν Σύνταγμα αντιτάχθηκε η Ομάδα Εναντίον του Φυλετικού Διαχωρισμού (Group Against Racial Discrimination ή GARD) και κινήθηκε στην επαναφορά του Συντάγματος του 1970. Πρωθυπουργός το 1992 έγινε ο ηγέτης των πραξικοπημάτων του 1987, Σιτιβένι Ραμπούκα, έπειτα από τη διεξαγωγή εκλογών με το νέο Σύνταγμα. Το 1995 ιδρύθηκε η Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία είχε αποτέλεσμα την ψήφιση νέου Συντάγματος το 1997 , το οποίο υποστηρίχθηκε από τις περισσότερες εθνότητες των αυτοχθόνων Φιτζιανών και των Φιτζιανών ινδικής καταγωγής. Τα Φίτζι έγιναν ξανά δεκτά στην Κοινοπολιτεία. Η νέα χιλιετία επέφερε νέο πραξικόπημα και μάλιστα πολιτικό, από τον Τζορτζ Σπέιτ, ο οποίος ανέτρεψε την κυβέρνηση του Ινδοφιτζιανού Μαχέντρα Τσόντρι, ο οποίος ήταν Πρωθυπουργός με το Σύνταγμα του 1997. Έπειτα από παραίτηση εξ αναγκασμού του Προέδρου Ρατού Καμισέσε Μάρα, κατέλαβε την εξουσία ο Αρχιπλοίαρχος Φρανκ Μπαϊνιμαράμα . Η χώρα στη συνέχεια επλήγη από δύο ανταρσίες στα στρατόπεδα της Βασίλισσας Ελισάβετ, στη Σούβα, αργότερα το 2000 με πρωταγωνιστές αντάρτες του στρατού. Το Ανώτατο Δικαστήριο διέταξε την επαναφορά του Συντάγματος και το Σεπτέμβριο του 2001 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές, με σκοπό να αποκατασταθεί η δημοκρατία. Στις εκλογές αυτές αναδείχθηκε νικητής και έγινε προσωρινά πρωθυπουργός ο Λαϊσένια Καράσε και το κόμμα του, Soqosoqo Duavata ni Lewenivanua.
Το 2005, εν μέσω εκτεταμένης αμφισβήτησης, η κυβέρνηση του Καράσε πρότεινε τη σύσταση Επιτροπής Συμφιλίωσης και Ενότητας, με αποστολή να παροτρύνει την κυβέρνηση να καταβάλει αποζημίωση στα θύματα του πραξικοπήματος του 2000, όπως επίσης και να επιδοθεί αμνηστία στους πρωταίτιους του πραξικοπήματος. Ωστόσο ο Στρατός και ιδίως ο Αρχηγός του, Μπαϊνιμαράμα, ο οποίος αρνήθηκε να δώσει αμνηστία σε υποστηρικτές της τότε κυβέρνησης και σταδιακά οι σχέσεις του Στρατού με την κυβέρνηση επιδεινώθηκαν.
Στα τέλη Νοεμβρίου του 2006 και στις αρχές Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς ο Μπαϊνιμαράμα διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην οργάνωση νέου πραξικοπήματος. Ο Αρχιπλοίαρχος παρέδωσε στον Καράσε έναν κατάλογο με αιτήματα έπειτα από την υποβολή νομοσχεδίου για ψήφιση από το Κοινοβούλιο, μέρος εκ του οποίου περιελάμβανε τη χορήγηση αμνηστίας στους συμμετέχοντες στο πραξικόπημα του 2000. Μάλιστα, έδωσε τελεσίγραφο στον Καράσε ως τις 4 Δεκεμβρίου να ικανοποιήσει τα εν λόγω αιτήματα ή να παραιτηθεί. Ο Καράσε αρνήθηκε επίμονα να υποχωρήσει ή να παραιτηθεί και στις 5 Δεκεμβρίου ο Πρόεδρος Ρατού Ζοζέφα Ιλόιλο, φερόταν ότι υπέγραψε νόμιμο διάταγμα για τη διάλυση του Κοινοβουλίου κατόπιν συνάντησης με τον Μπαϊνιμαράμα. Την ίδια μέρα εκδηλώθηκε το προαναγγελθέν πραξικόπημα του Μπαϊνιμαράμα.
Έπειτα από το πραξικόπημα, η χώρα για μία ακόμη φορά αποβλήθηκε από την Κοινοπολιτεία και τον Ιανουάριο του 2007 οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία σε διακυβέρνηση πολιτών.
Για την έκτασή τους, τα Φίτζι διαθέτουν μεγάλο Στρατό και μάλιστα έχουν συνεισφέρει σε πολλές ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ σε όλο τον κόσμο. Επίσης, στρατεύματα των Φίτζι υπηρετούν και στο Ιράκ.


Νησιά Σολομώντα:

   

Πληθυσμός:494.786
Έκταση:28.450 τ.χλμ.
Πρωτεύουσα:Ονιάρα

Οι Νήσοι του Σολομώντα είναι κράτος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό στο Αρχιπέλαγος του Σολομώντος. Πρωτεύουσα του κράτους είναι η Χονιάρα. Η πλειονότητα των κατοίκων της χώρας είναι Μελανήσιοι, οι πρόγονοι των οποίων αποίκησαν τα νησιά του αρχιπελάγους από το 1000 π.Χ.. Το 1893 η χώρα έγινε αποικία της Βρετανίας από την οποία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1978 στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Τα νησιά του αρχιπελάγους και κυρίως το Γκουανταλκανάλ, ήταν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θέατρο πολύνεκρων μαχών μεταξύ των Συμμάχων και των Ιαπώνων. Από το 1998 και μετά η εθνικιστική βία, η κακοδιαχείριση από την κυβέρνηση και η εγκληματικότητα έχουν υπονομεύσει την ασφάλεια της χώρας και έχουν προκαλέσει κοινωνικά προβλήματα. Τα Βόρεια Νησιά Σολομώντα διαιρούνται στα ανεξάρτητα Νησιά του Σολομώντα και στην Επαρχία Μπουγκαινβίλ στην Παπούα Νέα Γουινέα

Η χώρα έγινε ανεξάρτητη στις 7 Ιουλίου του 1978 από το Ηνωμένο Βασίλειο. Από το 1999 ως το 2004 η οικονομία του κράτους υπέστη πλήγμα εξαιτίας των εμφυλίων συγκρούσεων στο Γκουανταλκανάλ, που είχαν αποτέλεσμα το θάνατο 100 ανθρώπων και τον εκτοπισμό πάνω από 20.000 , οι οποίοι έγιναν εσωτερικοί πρόσφυγες στο σύνολο του νησιού. Στις 29 Απριλίου του 2009 συστάθηκε Επιτροπή Ειρήνης και Συμφιλίωσης, με την αγγλική ονομασία Solomon Islands Truth and Reconciliation Commission (TRC) με σκοπό τη διερεύνηση των υποθέσεων εθνοτικής βίας που έλαβαν χώρα την περίοδο από το 1997 ως το 2003. Το μοντέλο της στηρίχθηκε στην αντίστοιχη επιτροπή της Νότιας Αφρικής και για τη σύστασή της συνεργάστηκε ο τιμημένος με Νόμπελ Ειρήνης, Ντέσμοντ Τούτου


Βανουάτου:




Πληθυσμός:196.178
Έκταση:12.200 τ.χλμ.
Πρωτεύουσα:Πορτ Βίλλα

Το Βανουάτου (παλαιότερη ονομασία Νέες Εβρίδες) είναι αρχιπέλαγος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό, 1000 χλμ δυτικά των νησιών Φίτζι. Από τα 82 νησιά του αρχιπελάγους του Βανουάτου τα δύο μεγαλύτερα είναι το Εσπίριτου Σάντου και το Μαλακούλα. Δύο από τα νησιά, τα Μάθιου και Χάντερ, διεκδικούνται και από τη Νέα Καληδονία. Η πρωτεύουσα της χώρας είναι η Πορτ Βίλα και βρίσκεται στο Εφάτε. Από το 1906, οι τότε Νέες Εβρίδες τελούσαν υπό κοινή αγγλογαλλική διοίκηση ως το 1980, οπότε το Βανουάτου απέκτησε την ανεξαρτησία του. Ο πληθυσμός της χώρας ανέρχεται σε 205.000 (2005) εκ των οποίων το 94% είναι Μελανήσιοι. Οι 113 γλώσσες που χρησιμοποιούνται στα νησιά του Βανουάτου κατατάσσουν τη χώρα ανάμεσα σε αυτές με την μεγαλύτερη γλωσσική ποικιλία.


Ομόσπονδες Πολειτείες Μικρονησίας:



Πληθυσμός:135.869
Έκταση:702τ.χλμ.
Πρωτεύουσα:Παλικίρ


Οι Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας (Federated States of Micronesia) βρίσκονται στον Ειρηνικό Ωκεανό και περιλαμβάνουν όλα τα νησιά Καρολίνες εκτός από το Παλάου που είναι ανεξάρτητο κράτος. Η Μικρονησία είναι αρχιπέλαγος που περιλαμβάνει εκατοντάδες νησιά, και το όνομα μπορεί να αναφέρεται είτε στο αρχιπέλαγος είτε στο ανεξάρτητο κράτος. Τα νησιά της Μικρονησίας αποικίστηκαν αρχικά από τους Ισπανούς από τους οποίους πουλήθηκαν στους Γερμανούς το 1899. Κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο αποτέλεσαν σημαντική βάση των Ιαπώνων και για αυτό τέθηκαν υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ από το 1945 έως το 1990 οπότε και τελείωσε ουσιαστικά το καθεστώς κηδεμονίας και απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Πρωτεύουσα της χώρας είναι το Παλικίρ.


Τα νησιά που συναποτελούν το σημερινό κράτος ακολούθησαν κοινή ιστορική πορεία με τα άλλα νησιά και κράτη της περιοχής της Μικρονησίας, όπως το Παλάου οι Νήσοι Μάρσαλ και άλλα. Οι πρόγονοι των σημερινών κατοίκων του κράτους ήρθαν στη χώρα πριν από σχεδόν 4.000 χρόνια. Η ανακάλυψη των νησιών συντελέστηκε από τους Ισπανούς το 16ο αιώνα και την ισπανική κυριαρχία διαδέχθηκε το 1890 η γερμανική. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τα νησιά καταλήφθηκαν από την Ιαπωνία το 1914 και το 1920 οι Ιάπωνες πέτυχαν να λάβουν την εντολή διοίκησης των νησιών από την Κοινωνία των Εθνών.Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου τα νησιά χρησιμοποιήθηκαν ως αεροπορικές βάσεις από τον ιαπωνικό στόλο και από την αεροπορία της "Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου".

Στις 10 Μαΐου του 1979 θεσπίστηκε νέο Σύνταγμα από τις 4 περιφέρειες-νησιά που συναποτελούν το σημερινό κράτος. Έτσι, ιδρύθηκαν οι Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας. Ακολούθησε η υπογραφή από τις ΗΠΑ του Συμφώνου Ελεύθερης Ένωσης, με βάση το οποίο η Μικρονησία, το Παλάου, τα νησιά Μάρσαλ και οι Βόρειες Μαριάνες Νήσοι έγιναν ανεξάρτητα κράτη (με εξαίρεση τις τελευταίες), με τις ΗΠΑ να είναι αρμόδιες μόνο για την άμυνα και για την ασφάλειά τους. Στις 3 Νοεμβρίου του 1986 τερματίστηκε επίσημα το καθεστώς αμερικανικής κηδεμονίας (η συνθήκη ένωσης ανανεώθηκε το 2004). Η νησιωτική χώρα έγινε ανεξάρτητη και κυρίαρχο κράτος, ενώ το 1991 έγινε δεκτή στον ΟΗΕ. Στις πρώτες εκλογές στο ανεξάρτητο κράτος, το 1991, αναδείχθηκε νικητής ο Μπέιλι Όλτερ, ο οποίος επανεξελέγη το 1995. Το 1997 ο Όλτερ αντικαταστάθηκε για λόγους υγείας από τον αντιπρόεδρό του, Τζέικομπ Νένα και το 1999 νέος πρόεδρος έγινε ο Λίο Φάλκαμ. Στις προεδρικές εκλογές του 2003 εξελέγη ο Τζόζεφ Ουρουσεμάλ και το 2007 διάδοχός του εξελέγη ο Μάνι Μόρι.

Στις Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας σώζονται κτήρια, που ανάγουν στην αποικιακή περίοδο. Τέτοια μνημεία είναι το οχυρό Αλφόνσο των τελών του 19ου αιώνα και το ισπανικό τείχος. Από τη γερμανική αποικιοκρατική περίοδο διασώζεται ο πύργος Μπελ, του 1907, ενώ στην Κολόνια βρίσκεται προτεσταντικός ναός της δεκαετίας του 1930. Τα σύγχρονα κτήρια βρίσκονται στην Παλικίρ και είναι διακοσμημένα με γεωμετρικές στήλες. Τα κτήρια στην πόλη είναι διώροφα και είναι επηρεασμένα από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής.


Σαμόα:



Πληθυσμός:178.631
Έκταση:2.944 τ.χλμ
Πρωτεύουσα:Άπια

Το Ανεξάρτητο Κράτος των Σαμόα , όπως είναι το επίσημο όνομα της χώρας, βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό ωκεανό 2.400 χλμ. βόρεια της Νέας Ζηλανδίας. Περιλαμβάνει 9 ηφαιστειογενή νησιά εκ των οποίων κατοικούνται 4: η Απολίμα, το Μανόνο, το Σαβάιι, και η Ουπόλου όπου κατοικεί και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας. Ολόκληρο το νησιωτικό σύμπλεγμα, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανικών Σαμόα, ήταν γνωστό με την ονομασία Νησιά των Θαλασσοπόρων ως τον 20ο αιώνα, επειδή οι Σαμοανοί είναι ικανοί ναυτικοί.Πρωτεύουσα του κράτους είναι η Άπια. Το Μάιο του 2007 η χώρα θρήνησε το θάνατο του Μαλιετόα (Αρχηγού Κράτους από την ανεξαρτησία), Τανουμαφίλι Β΄. Βάσει του Συντάγματος, το πολίτευμα έγινε προεδρική δημοκρατία και ο Αρχηγός Κράτους υπηρετεί πενταετή θητεία.

Παραδοσιακά τα νησιά αποτελούσαν την κοιτίδα των Πολυνήσιων. Οι αυτόχθονες εγκαταστάθηκαν γύρω στο 1000 π. Χ.
Ο Ολλανδός Γιάκομπ Ρόγκεβεεν έφθασε πρώτος στα νησιά, το 1722. και ακολούθησε ο Λουί Αντουάν ντε Μπουγκαινβίλ, ο οποίος έδωσε στα νησιά (1768) το όνομα "Νησιά των Θαλασσοπόρων". Οι αποστολές της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στις Σαμόα άρχισαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1830 από τον ιεραπόστολο Τζον Ουίλιαμς, της Ιεραποστολικής Εταιρείας του Λονδίνου.
Στα μέσα του 19ου αιώνα ο ηγεμόνας Μαλιετόα κατάφερε να υποτάξει όλους τους υπολοίπους και οι χώρες της Ευρώπης ίδρυσαν εμπορικούς σταθμούς στα νησιά. Η Βρετανία, οι ΗΠΑ και η Γερμανία διεκδίκησαν τα νησιά και η καθεμιά τους προμήθευαν με όπλα και με στρατό διάφορες παρατάξεις κατά τον εμφύλιο πόλεμο του στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο εμφύλιος διήρκεσε οκτώ χρόνια. Το 1878 προσαρτήθηκε το Πάγκο Πάγκο από τις ΗΠΑ και σήμερα είναι πρωτεύουσα των Αμερικανικών Σαμόα.

Η χώρα επλήγη από τον κυκλώνα Όφα το 1990 και τον Βαλ το 1991, που άφησαν πίσω τους 10.000 αστέγους και 6 νεκρούς, αντίστοιχα. Οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές διεξήχθησαν το 1991 και Πρωθυπουργός έγινε ο αρχηγός του Κόμματος για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Τοφιλάου Έτι Αλεσάνα, ο οποίος παραιτήθηκε για λόγους υγείας, το 1998 και τον διαδέχθηκε ο Τουιλαέπα Σαϊλέλε Μαλιελεγκαόι, με αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, το Μίσα Τελεφόνι, από το 2001.
Τον Ιούλιο του 1999 το νησιωτικό κράτος συγκλονίστηκε από τη δολοφονία του Υπουργού Δημοσίων Έργων, Λουαγκαλάου Λεβάλουα. Δύο πρώην υπουργοί και ο γιος ενός ακόμη, κρίθηκαν ένοχοι για το φόνο και καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη.

Το 2002, η Νέα Ζηλανδία, διά της Πρωθυπουργού της, Έλεν Κλαρκ, ζήτησε δημόσια συγνώμη από το λαό των Σαμόα για τα δεινά που υπέστησαν οι κάτοικοι την περίοδο 1920- 1962. Αυτό έγινε για δύο περιστατικά. Το πρώτο από αυτά ήταν ο αφανισμός του ενός πέμπτου του συνολικού πληθυσμού των Σαμοανών από επιδημία γρίπης το 1918-1919.Το 1919 η Βασιλική Ερευνητική Επιτροπή επέτρεψε ένα πλοίο από το Όκλαντ να πάει στη Δυτική Σαμόα, παραβιάζοντας την καραντίνα που είχε επιβληθεί. Έπειτα από επτά ημέρες, η γρίπη μεταδόθηκε στους κατοίκους του Ουπόλου και σύντομα και σε όλη την υπόλοιπη νησιωτική χώρα.Το δεύτερο περιστατικό έγινε κατά τη διάρκεια ειρηνικής διαδήλωσης του κινήματος των Μάου (Mau), το οποίο ήταν αντίθετο στη βία και κατήγγειλε, από τη δεκαετία του 1920, την κακομεταχείριση των Σαμοανών από τους Νεοζηλανδούς. Πρώτος ηγέτης του ήταν ο Σαμοανός και μαζί Σουηδός, Όλαφ Νέλσον.Ο τελευταίος εξορίστηκε και σύντομα αντικαταστάθηκε στην ηγεσία του κινήματος από τον Τουπούα Ταμασέσε Λεαλόφι, ο οποίος ηγήθηκε της ειρηνικής πορείας στο κέντρο της Άπια, στις 28 Δεκεμβρίου του 1929.Η νεοζηλανδική αστυνομία επεχείρησε να συλλάβει έναν από τους αρχηγούς στην πορεία και σύντομα συγκρούστηκε με τους Μάου. Οι νεοζηλανδικές δυνάμεις ασφαλείας πυροβόλησαν αδιακρίτως στο πλήθος.Ο αρχηγός Ταμασέσε πυροβολήθηκε πισώπλατα και τραυματίστηκε θανάσιμα, ενώ προσπαθούσε να ηρεμήσει τους διαδηλωτές και φώναζε "Ειρήνη στη Σαμόα". Δέκα ακόμη άνθρωποι σκοτώθηκαν την ίδια μέρα και άλλοι 50 τραυματίστηκαν από τα όπλα και τα ραβδιά της αστυνομίας.Η ημέρα αυτή έμεινε στη μνήμη των Σαμοανών ως "Μαύρο Σάββατο". Το κίνημα των Μάου μεγάλωσε, έγινε ακόμα πιο ειρηνικό και επεκτάθηκε και σε γυναίκες. Η Δυτική Σαμόα έγινε ανεξάρτητη το 1962 και υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τη Νέα Ζηλανδία. Ήταν η πρώτη χώρα στον Ειρηνικό Ωκεανό που κέρδισε την ανεξαρτησία της.

Τόνγκα:



Πληθυσμός:106.137
Έκταση:748 τ.χλμ.
Πρωτεύουσα:Νουκουαλόφα


Το Βασίλειο των Τόνγκα^[3],στα Αγγλικά Kingdom of Tonga, όπως είναι η επίσημη ονομασία του κράτους, βρίσκεται στο νότιο Ειρηνικό, βορειοανατολικά της Νέας Ζηλανδίας και αποτελείται από περίπου 170 νησιά. Πρωτεύουσα είναι η Νουκουαλόφα. Ο πληθυσμός είναι 120.898 (εκτίμηση 2009) και η έκταση της 748 τετρ. χιλιόμετρα. Η οικονομία της χώρας στηρίζεται στην γεωργία και κυρίως στην παραγωγή ινδικής καρύδας και κασάβα. Η Τόνγκα είναι ίσως η μοναδική περιοχή του Ειρηνικού που ποτέ δεν έγινε αποικία και έχει διατηρήσει την τοπική κυριαρχία της.

Οι πρώτοι άποικοι των νησιών Τόνγκα ήταν οι φορείς του πολιτισμού Λαπίτα και θεωρείται ότι έφτασαν στα Τόνγκα περίπου το 1000 π.Χ. προερχόμενοι από το Φίτζι. Σταδιακά η τονγκανική κοινωνία οργανώθηκε σε βασίλειο με ανώτατο πνευματικό ηγέτη τον Τούι Τόνγκα. Πρώτος βασιλιάς της χώρας αναφέρεται σε γενεαλογικές πηγές ο Αχοεΐτου. Η χώρα "ανακαλύφθηκε" από τους Ολλανδούς Σουτέν και Λαιμέρ. Ο Κουκ επισκέφθηκε τα νησιά το 1773 και 1774 και τα ονόμασε Friendly islands, αγνοώντας προφανώς σχέδια για τη δολοφονία του από τους τοπικούς φυλάρχους. Οι φύλαρχοι των Τόνγκα κατά τον 17ο και 18ο αιώνα είχαν, με εκστρατείες, επεκτείνει την κυριαρχία τους και σε άλλα αρχιπελάγη του νότιου Ειρηνικού, όπως το Νιούε, η Σαμόα, το αρχιπέλαγος Λάου των Φίτζι και το νησί Ουβέα (Wallis). Ο πρώτος που ένωσε τα αρχικά τρία βασίλεια των Τόνγκα, ήταν ο Ταουφαχάου Τουπόου Α' ο οποίος βαφτίστηκε χριστιανός με το όνομα Τζωρτζ (Γεώργιος ("Σιαόσι"). Με την καθοδήγηση του Σίρλεϋ Μπέηκερ, Άγγλου ιεραποστόλου, ίδρυσε το βασίλειο των Τόνγκα και συνέθεσε το πρώτο σύνταγμα, το οποίο με ελάχιστες αλλαγές ισχύει έως σήμερα και παραχωρεί μεγάλες εξουσίες στον μονάρχη. Ο βασιλιάς Γεώργιος Τουπόου Ε΄, γιος του αποβιώσαντα Ταουφααχάου Τουπόου Δ΄, κυβέρνησε από το 2006 ως το θάνατό του, το 2012. Ο αδερφός του, Τουπουάχο, τον διαδέχθηκε στο θρόνο


Κιριμπάτι:



(η σημαία του Κιριμπάτι)

Πληθυσμος:96.335
Έκταση:811 τ.χλμ
Πρωτεύουσα:Νότια Ταράουα

Το Κιριμπάτι kirr-i-bas, στην γκιλμπερτιανή γλώσσα, επίσημα Δημοκρατία του Κιριμπάτι, είναι νησιωτική χώρα που συμπεριλαμβάνει 33 νησιά και ανήκει στην Ωκεανία. Πρωτεύουσα είναι η ατόλη Ταράουα πάνω στην οποία βρίσκεται η πόλη Μπαϊρίκι. Το όνομα Kiribati είναι η τοπική προφορά του "Gilberts", που προέρχεται από το κύριο σύμπλεγμα νήσων στη χώρα, τα Νησιά Γκίλμπερτ , όπως επίσης και το πρώην αποικιακό όνομα, Νήσοι Γκίλμπερτ και Έλλις.
Οι πρώτοι κάτοικοι των νησιών ήταν οι Μικρονήσιοι. Τα νησιά ανακαλύφθηκαν το 1765 από τον Άγγλο θαλασσοπόρο Τζον Μπάιρον ενώ από το 1892 έγιναν βρετανικό προτεκτοράτο. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο τα νησιά κατελήφθησαν από τους Ιάπωνες και απελευθερώθηκαν το 1943 από τους Συμμάχους μετά τη μάχη της Ταράουα. Το Κιριμπάτι απέκτησε την ανεξαρτησία του στις 12 Ιουλίου του 1979.
Με βάση τον επανασχεδιασμό της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας, το 1995 , το Κιριμπάτι είναι η πιο ανατολική χώρα στον κόσμο και ήταν το πρώτο κράτος που υποδέχθηκε το έτος 2000 και τη νέα χιλιετία. Το νησί Καρολίνα, όχι συμπτωματικά, μετονομάστηκε σε Νήσο της Χιλιετίας (Millennium Island).

Η περιοχή του Κιριμπάτι κατοικούνταν από Μικρονήσιους, οι οποίοι μιλούσαν τις γλώσσες της Ωκεανίας από το 3.000 π.Χ. και το 1300 μ.Χ. Η περιοχή δεν ήταν απομονωμένη, καθώς επιδρομείς από την Τόνγκα και τα Φίτζι εισήγαγαν τα πολυνησιακά και έπειτα τα μελανησιακά πολιτιστικά στοιχεία, αντίστοιχα. Ωστόσο, οι πολιτιστικές διαφορές αμαυρώθηκαν από τους μικτούς γάμους και οδήγησαν σε πολιτισμική ομοιογένεια

Το 1971 τα νησιά Γκίλμπερτ και Έλλις απέκτησαν αυτοδιοίκηση. Τα Έλλις αποσπάστηκαν το 1975. Στη συνέχεια τους παραχωρήθηκε εσωτερική αυτοκυβέρνηση από τη Βρετανία. Το 1978 τα νησιά Έλλις αποτέλεσαν το ανεξάρτητο κράτος Τουβαλού. Τα νησιά Γκίλμπερτ έγιναν το ανεξάρτητο κράτος Κιριμπάτι στις 12 Ιουλίου του 1979. Παρά το γεγονός ότι στη γλώσσα των Γκίλμπερτ το όνομα για τα νησιά Γκίλμπερτ είναι "Tungaru", το νέο κράτος ονομάστηκε "Kiribati",που είναι η απόδοση του "Gilberts", με σκοπό να αναγνωριστεί η Νήσος Μπανάμπα. Τα Νησιά Γραμμής του Ισημερινού και τα νησιά του Φοίνικα, τα οποία ποτέ σε θεωρήθηκαν μέρος του συμπλέγματος των νήσων Γκίλμπερτ. Έπειτα από την ανεξαρτησία υπογράφηκε η συνθήκη της Ταράουας και επικυρώθηκε το 1983. Με βάση την εν λόγω συνθήκη, οι ΗΠΑ παραιτήθηκαν από όλες τις διεκδικήσεις τους επί των Νησιών του Φοίνικα και των Νησιών Γραμμής του Ισημερινού, που αποτελούν έδαφος του Κιριμπάτι.
Πρόβλημα αποτελεί και η πυκνότητα του πληθυσμού. Το 1988 ανακοινώθηκε ότι 4.700 κάτοικοι της κύριας ομάδας νησιών θα επαναπατρίζονταν σε νησιά με λιγότερο πληθυσμό.
Πρώτος Πρόεδρος της ανεξάρτητης χώρας αναδείχθηκε ο Γιερέμια Ταμπάι. Το 1982 διεξήχθησαν για πρώτη φορά γενικές εκλογές. Τον Ιανουάριο του 1992 η Βουλή ενέκρινε την πρόταση από την Αντιπολίτευση να ξεκινήσει η διαδικασία για καταβολή αποζημιώσεων από την Ιαπωνία για τις καταστροφές που είχαν υποστεί στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Έναν χρόνο πριν, η Βρετανία δέχτηκε να καταβάλει αποζημίωση στη χώρα για την εξάντληση των αποθεμάτων φωσφάτων. Το 1994 ο Τεμπουρόρο Τίτο εξελέγη Πρόεδρος. Από τις προτεραιότητές του ήταν να πετύχει τη μετακίνηση της Γραμμής Διεθνούς Ημερομηνίας ανατολικότερα, ώστε να συμπεριλάβει και τα Νησιά Γραμμής του Ισημερινού. Έτσι, ο Τίτο εκπλήρωσε την υπόσχεση που είχε δώσει προεκλογικά. Η απόφαση ήταν σημαντική και για τον τουρισμό, καθώς η χώρα έγινε η πρώτη που αντίκρισε το ξεκίνημα της τρίτης χιλιετίας. Ο Τίτο επανεξελέγη το 1998 και έναν χρόνο μετά η χώρα του έγινε μέλος του ΟΗΕ.
Το 2002 η χώρα ψήφισε αμφιλεγόμενο νόμο, που έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να διατάσσει το κλείσιμο εφημερίδων. Λίγο μετά, εκδόθηκε η πρώτη μη κυβερνητική εφημερίδα της χώρας. Το 2003 ο Πρόεδρος Τίτο επανεξελέγη. Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, έπειτα από πρόταση μομφής, ο Τίτο αντικαταστάθηκε από Κρατικό Συμβούλιο. Τον Ιούλιο του 2003 εξελέγη νέος Πρόεδρος ο Ανότε Τονγκ, από το αντιπολιτευόμενο κόμμα Boutokaan Te Koaua. Επανεξελέγη το 2007 και το 2012.


Nησιά Μάρσαλ:


(σημαια των μαρσαλ)

Πληθυσμος:73.630
Έκταση:181 τ.χλμ.
Πρωτεύουσα:Ματζούρο

Οι Νήσοι Μάρσαλ βρίσκονται στον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό , μεταξύ της Χαβάης και της Παπούα-Νέας Γουινέας, και αποτελούν σύμπλεγμα από 29 κοραλλιογενείς ατόλες και πέντε νήσους, σύνολο 34· συνολικής έκτασης 70 τετραγωνικών μιλίων, από τις οποίες κατοικούνται οι 24. Βρίσκονται αμέσως ανατολικά των Μαριάνων νήσων και βορειοανατολικά της ομοσπονδίας της Μικρονησίας. Αποτελεί ανεξάρτητο κράτος από το 1986. Η συνολική έκταση της χώρας είναι 181,3 τετρ. χλμ

Οι Μικρονήσιοι έφτασαν πριν από περίπου 3.000 χρόνια. Τα νησιά αρχικά αποικήθηκαν από τους Ισπανούς από το 16ο αιώνα μέχρι το 1885 οπότε έγιναν Γερμανικό προτεκτοράτο. Ειδικότερα, στα νησιά έφτασε πρώτος ο Ισπανός Αλόνσο ντε Σαλασάρ, στις 21 Αυγούστου του 1526. Το 1788 στα νησιά έφτασε ο Βρετανός πλοίαρχος Τζον Μάρσαλ, του οποίου το όνομα δόθηκε στη χώρα. Το γερμανικό καθεστώς τερματίστηκε το 1914, ενώ το 1920 η Κοινωνία των Εθνών επικύρωσε την εντολή κυβέρνησης από την Ιαπωνία.
Κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο κατακτήθηκαν από τους Ιάπωνες και το 1945  μετά τις ρίψεις των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι καταλήφθηκαν από τις Η.Π.Α.. Έπειτα από δύο χρόνια, ο ΟΗΕ απέδωσε τις νήσους αυτές επίσημα πλέον υπό κηδεμονία στις ΗΠΑ. Από το 1946 ως το 1958 κάποια από τα νησιά έγιναν πεδία αμερικανικών πυρηνικών δοκιμών, με αποτέλεσμα να μολυνθούν από τη ραδιενέργεια πολλοί από τους κατοίκους. Ως το 1993, η αμερικανική κυβέρνηση είχε πληρώσει 112 εκατομ. δολάρια ως αποζημίωση στα θύματα των πυρηνικών δοκιμών. Το 1994 αποκαλύφθηκε από έγγραφα του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ ότι τα νησιά είχαν εκτεθεί σκόπιμα σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας, με σκοπό να μελετηθούν οι επιπτώσεις της στους ανθρώπους.

Στην ατόλη Μπικίνι το 1946 ξεκίνησε το αμερικανικό πρόγραμμα θερμοπυρηνικών εκρήξεων ενώ στην ατόλη Ενιγουέτοκ (τη δυτικότερη των βορείων νήσων του συμπλέγματος), έγινε η ρίψη της πρώτης υδρογονοβόμβας, σύμφωνα με σχέδιο Sandstone. Τέλος, στο νησί Κουότζελεν οι Η.Π.Α. από το 1947 εγκατέστησαν βάση αφού προηγουμένως είχαν βιαίως μεταφέρει τους κατοίκους στο νησί Ματζούρο όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα της χώρας.
Από το 1946 μέχρι το 1958 πραγματοποιήθηκαν από τις Η.Π.Α στη περιοχή των νήσων Μάρσαλ 66 δοκιμές ατομικών βομβών ή βομβών υδρογόνου. Το 1977 ο Αμερικανός πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ ανακοίνωσε την απόφασή του να καταργηθεί η εντολή κηδεμονίας και τη σχετική συμφωνία.
Το 1979 η χώρα απέκτησε αυτονομία και δικό της Σύνταγμα και από το 1986 άρχισε να ισχύει η συμφωνία ελεύθερης σύνδεσης με τις Η.Π.Α., η οποία εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα] το Σεπτέμβριο του 1983. Το βιοτικό επίπεδο των περισσότερων κατοίκων είναι πολύ χαμηλό. Η οικονομία στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην αμερικανική βοήθεια και στο ενοίκιο που καταβάλουν οι Η.Π.Α. για τον έλεγχο του Κουότζελεν. Το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας είναι η μεγάλη μόλυνση που έχει προκληθεί από τις πυρηνικές δοκιμές και την μεταφορά τοξικών αποβλήτων από τις Η.Π.Α.
Ο πρώτος πρόεδρος της χώρας, Αμάτα Καμπούα, πέθανε εν ενεργεία το 1996 και τον διαδέχθηκε ο ξάδερφός του, Ιμάτα Καμπούα. Το 2008 πρόεδρος εξελέγη ο Λιτόκουα Τομέινγκ.


Παλάου:



Πληθυσμός:19.409
Έκταση:458
Πρωτεύουσα:Mελεκέοκ

Η Δημοκρατία του Παλάου βρίσκεται στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και περιλαμβάνει περισσότερα από 200 νησιά του αρχιπελάγους των Καρολίνων νήσων. Το Παλάου όπως και τα υπόλοιπα νησιά της Μικρονησίας αποικήθηκαν αρχικά από τους Ισπανούς από τους οποίους πουλήθηκαν στους Γερμανούς το 1899. Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή καταλήφθηκε από τους Ιάπωνες. Από το 1945 τον έλεγχο των νησιών ανέλαβαν οι Η.Π.Α. μέχρι το 1994 οπότε και το Παλάου έγινε ανεξάρτητο κράτος σε ελεύθερη σύνδεση με τις Η.Π.Α. Πρωτεύουσα της χώρας από το 2006 είναι η Μελεκέοκ. Η οικονομία του Παλάου βασίζεται κυρίως στην αλιεία και την αμερικανική βοήθεια που λαμβάνει η χώρα. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Τόμι Ρεμενγκεσάου

Το αρχιπέλαγος είναι επίσης γνωστό με την ονομασία Μαύρα Νησιά . Τα νησιά αυτά είχαν ως πληθυσμό Νέγρους ή Πυγμαίους μέχρι τον 12ο αιώνα. Ο νεότερος πληθυσμός, κρίνοντας από την γλώσσα, προέρχεται από τα νησιά Σούντα, μέρος των Νοτιοδυτικών νησιών, ένα νησί σε απόσταση 600 χιλιομέτρων από το κεντρικό νησί των Παλάου. Ανακαλύφθηκε από τους Ευρωπαίους νωρίτερα από το 1522, όταν το Τρινιντάντ, το πλοίο του Φερδινάρδου Μαγγελάνου, παρατήρησε δύο μικρά νησιά που τα ονόμασε San Juan. Οι Βρετανοί έμποροι έγιναν μόνιμοι επισκέπτες του αρχιπελάγους το 18ου αιώνα και κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα τα νησιά κατέληξαν στην Ισπανία. Εξαιτίας της ήττας των Ισπανών στον Αμερικανο-Ισπανικό πόλεμο, η Ισπανία πούλησε τα Παλάου και το μεγαλύτερο μέρος από τα νησιά Καρολίνα στους Γερμανούς το 1899. Το 1914 ο έλεγχος πέρασε στην Ιαπωνία και κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τα νησιά κατέλαβαν οι ΗΠΑ.


Ναουρού:



Πληθυσμός:12.329
Έκταση:21 τ.χλμ
Πρωτεύουσα:Γιαρέν

To Ναουρού και Ναούρου είναι μια νησιωτική δημοκρατία στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό. Παλιότερα ήταν γνωστό ως "Νησί της Χαράς". Είναι η μικρότερη ανεξάρτητη δημοκρατία στον κόσμο, από άποψη πληθυσμού αλλά και έκτασης. Το Ναουρού βρίσκεται 4000 χλμ βορειοανατολικά της Αυστραλίας. Είναι πρώην βρετανική αποικία. Από το 1888 η Γερμανία, η Βρετανία, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία εκμεταλλεύθηκαν τα φωσφορικά του αποθέματα. Μετά την ανεξαρτησία του το 1968, η βιομηχανία φωσφόρου έχει κάνει τους κατοίκους του Ναουρού έναν από τους πλουσιότερους λαούς του κόσμου. Ωστόσο, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η κακή οικονομική διαχείριση και η επικείμενη εξάντληση των αποθεμάτων φωσφόρου έφεραν το Ναουρού στο χείλος της καταστροφής.
Η απόστασή του από την Αυστραλία, στα βορειανατολικά της οποίας βρίσκεται, είναι γύρω στα 4.000 χλμ. Γειτνιάζει με τη Νήσο Μπανάμπα στο Κιριμπάτι. Πρόκειται για το μικρότερο σε έκταση κράτος της Γης, με 21 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αποτελεί επίσης τη μικρότερη δημοκρατία στον κόσμο και το μόνο δημοκρατικό κράτος που δεν έχει επίσημη πρωτεύουσα.Στο Ναουρού δεν υπάρχει επίσημη πρωτεύουσα. Έδρα του Κοινοβουλίου και μεγαλύτερος οικισμός είναι η Γιαρέν. Είναι το μικρότερο σε πληθυσμό μέλος του ΟΗΕ.
Η κύρια ασχολία από το 1907 στο νησί ήταν η εξόρυξη φωσφάτων.Τη δεκαετία του ‘ 90, και έπειτα από την εξάντληση των αποθεμάτων φωσφάτων, το Ναουρού αποτέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα φορολογικό παράδεισο και κέντρο για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Από το 2001 ενισχύεται οικονομικά από την κυβέρνηση της Αυστραλίας, στεγάζοντας ένα κέντρο κράτησης για λαθρομετανάστες, ως τις αρχές του 2008, στο οποίο κρατούντο όσοι ζητούσαν άσυλο και απελαύνονταν από την Αυστραλία


Τουβαλού



Πληθυσμός:11.146
Έκταση:26 τ.χλμ.
Πρωτεύουσα:Φονγκαφέλε

Το Τουβαλού είναι κράτος του κεντρικού Ειρηνικού και βρίσκεται 1050 χλμ βορείως των Νησιών Φίτζι. Είναι ένα από τα μικρότερα και πλέον απομονωμένα κράτη του κόσμου και αποτελείται από εννέα κοραλλιογενείς βραχονησίδες με μήκος 579 χλμ. και συνολική έκταση λίγο μεγαλύτερη από 26 τετρ.χλμ. Η Πρωτεύουσα είναι το Φονγκαφάλε και ο πληθυσμός της χώρας είναι 10.000. Το Τουβαλού ήταν Βρετανική αποικία μέχρι το 1978 οπότε και ανεξαρτητοποιήθηκε. Το 2000 έγινε μέλος του Ο.Η.Ε. Το πολίτευμα της χώρας είναι Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία στα πλαίσια της Κοινοπολιτείας. Αρχηγός του Κράτους είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και εκπροσωπείται από τον Γενικό Κυβερνήτη, που σήμερα είναι ο Ιάκομπα Ιταλέλι. Υπηρεσιακός πρωθυπουργός είναι ο Ενέλε Σοποάγκα.
Το 2007 η κυβέρνηση των νησιών έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις κλιματικές αλλαγές και επεσήμανε τον κίνδυνο να βυθιστούν τα νησιά στη θάλασσα εξαιτίας αυτών των αλλαγών.
Πρόκειται για το τέταρτο μικρότερο σε πληθυσμό κράτος στον κόσμο, μετά το Βατικανό , το Μονακό και το Ναούρου. Ο πληθυσμός του (κατατάσσεται 227η), σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2012 είναι 11.264 κάτοικοι


ΠΗΓΗ:Βικιπαιδεια